Geen dialoog, maar tweespalt

De heftige tegenstelling die al maanden te zien is tussen seculier, traditioneel Israël enerzijds en anderzijds het ultrareligieuze, ultranationalistische Israël kan niemand zijn ontgaan. De strijd speelt zich af over de rug van het Hooggerechtshof dat door seculieren en traditionelen wordt gekoesterd en door het ultrareligieuze deel van de natie wordt gehaat. Die intense weerzin tegen de rechterlijke macht bestaat ook bij het meest rechtse deel van de Likoedpartij van Netanyahu. En last but not least bij de religieuze nationalisten, zeg maar de fanatieke kolonisten.

Op de website JONET.NL stond onlangs een column van een voorstander van de ontmanteling van het Hooggerechtshof en één van een tegenstander. De voorstander maakte vroeger deel uit van de fractie van de PVV in Nederland. Daar stapte hij na enige tijd uit. Na die periode is hij toegetreden tot het orthodoxe Jodendom en vanaf 2019 op de Westoever gaan wonen. Israëli’s spreken meestal over ‘de gebieden’ of Judea en Samaria.

Het laatste deel van zijn column maakt duidelijk hoe hij tegen een en ander aankijkt. Hij schrijft over Israël als toevluchtsoord van “een door Hebreeuws-sprekende heidenen bevolkte, van Joods erfgoed ontdane hedonistische entiteit. Zo’n identiteitsloze seculiere ministaat ‘als alle anderen’ heeft geen bestaansrecht en geen weerstandsvermogen, en zou snel ten onder gaan. Gelukkig heeft een doorslaggevende Joodse meerderheid in Israël besloten dat op democratische wijze te voorkomen.”

In zijn visie heeft Israël alleen bestaansrecht als het een theocratie is. Daarnaast laat hij een fraai voorbeeld zien van choetspa of een chotspe (ongekende brutaliteit) als hij meent dat Israël als seculiere staat geen weerstandsvermogen (!) zou hebben. Terwijl hij toch kan weten dat het 75-jarige Israël al die jaren oorlogen heeft moeten voeren en nooit verloren heeft dankzij de inzet met gevaar voor eigen leven van de seculiere en traditionele Israëli’s die hij zo verafschuwt.

Voorts gaat hij eraan voorbij dat de Joodse ‘heidenen’ wel degelijk de Joodse traditie hooghouden, want anders zou Israël niet voor zijn feest- en treurdagen de Joodse kalender aanhouden, als vlag een Davidsster met twee strepen hebben, waarbij de strepen verwijzen naar het gebedskleed. Als wapen heeft de staat Israël de zevenarmige kandelaar. Die kandelaar of menora verwijst naar de Tempel waarin die te vinden was en eeuwig brandde.

Ten derde gaat hij eraan voorbij dat Joden het bestaansrecht van Israël tegenover de internationale gemeenschap niet ontlenen aan wat er in de Tora staat (de landsbelofte aan het Joodse volk), doch aan het volkenrecht dat uitgaat van het recht van ieder volk op een eigen staat. Ieder volk, dus ook het Joodse volk en wat mij betreft ook de Palestijnen. Zij hebben zichzelf tot volk uitgeroepen bij de oprichting van de PLO in 1964. Eerder werden de inwoners van het mandaatgebied Palestina allemáál Palestijnen genoemd, dus ook de Joden.

De religieuze nationalisten zouden niets liever willen dan de Westoever annexeren en zo nodig de aldaar wonende Palestijnen verdrijven. Het zijn zeloten die alleen maar uitgaan van eigen gelijk en denken de hele wereld te kunnen trotseren met hulp van de Allerhoogste. Als Israël tot inlijving van de Westoever overgaat dan gaat het land Zuid-Afrika achterna dat als apartheidsstaat ophield te bestaan na internationaal isolement en een wereldwijde boycot.

De kolonisten beschouwen zich als superieur aan seculieren die wel in het leger dienen, maar niet religieus zijn en aan ultraorthodoxen die weliswaar zeer religieus zijn doch niet het leger in willen. Kolonisten zijn én religieus én gaan het leger in. Best of both worlds, in hun ogen.

Onze columnist heeft gelijk dat het in wezen gaat om een strijd tussen Israël als staat zoals alle andere (behalve dat het Joods is) én Israël als Joodse staat, die daarom niet gelijk wil zijn aan andere staten. Dus horen bij de wereldgemeenschap óf zich daarvan afzonderen.

https://jonet.nl/strijd-om-de-ziel-van-de-joodse-staat-gastcolumn-wim-kortenoeven/