In 2020, min of meer aan het begin van de coronacrisis, schreef Paolo Giordano het essay In tijden van besmetting. Hij schreef: ‘[ik ben bang] dat alles wordt uitgewist. Maar ik ben ook bang voor het tegenovergestelde: dat als de angst straks weg is, alles bij het oude is gebleven.’

We gaan ons derde jaar in met het Covid-virus en zijn nog steeds gedwongen om in afzondering te leven. We ervaren dit leven als overleven. We zitten thuis, hebben geen of nauwelijks fysiek contact. In de media lezen we over het gemis aan sociale contacten, met onder meer als gevolg psychische problemen. Veel berichten gaan over deze kommer en kwel.

In deze Tenachon richten we ons op de vraag of afzondering, isolatie, ook een positieve kant kent. Helpt het ons om opnieuw naar ons leven, naar onze samenleving te kijken? Kortom we staan stil bij een rijke traditie rondom stilte en afzondering: het kluizenaarschap.

Kring 1 schetst de kluizenaar tussen isolement en verbinding, van de joodse traditie naar de christelijke, en staat stil bij de betekenis van het kluizenaarschap.

Kring 2 neemt de bundel Langs de gewesten van het zijn van Theo de Boer als uitgangspunt. Centraal begrip daarin is de ‘spiritualiteit van de woestijn’, waarbij de focus ligt op de vraag: wat ontdek je als je het leven beschouwt vanuit de marge?

Kring 3 zoekt sporen van het begrip kluizenaarschap in de religieuze praktijk van moslims en komt tot verrassende ontdekkingen.

Kring 4 onderzoekt de betekenis van retraite als vernieuwing van een levensstijl. Hoe kijken we vanuit stilte naar onszelf en naar onze omgeving?

Kring 5 richt zich op de creativiteit die kan ontstaan wanneer men zich terugtrekt. We lezen over drie muzikanten die zich tijdelijk isoleerden. Via een QR-code kunt u de muziek beluisteren die uit dit isolement ontstond.

In kring 6 komt Johannes van den Akker aan het woord, prior van een stadsklooster in Amsterdam-Zuidoost. Wat betekent het kluizenaarschap voor hem?