In de Hebreeuwse Bijbel speelt water een belangrijke rol. Er wordt scheiding gemaakt tussen water en land, water wordt aan de reiziger geschonken, dieren worden gedrenkt en er wordt om water gevochten. Zeeën vormen een obstakel voor mensen, rivieren dienen overgestoken te worden en regen wordt ingezet voor een strijd tussen God en goden. In veel bijbelse verhalen is water zowel leven-gevend als levensbedreigend. Veel is daarin niet veranderd, ook in onze tijd speelt water wereldwijd een belangrijke rol. Water wordt gebruikt om legers tegen te houden en er wordt nog steeds om en tegen water gestreden.

Kring 1 stelt dat het Hebreeuwse woord majim een veelheid aan ervaringen omvat die voor altijd in het volksgeheugen en volksgemoed van Israël liggen opgeslagen. In dit artikel wordt die veelheid nader uitgewerkt.

Kring 2 begint met het christelijke mensbeeld: de mens als heerser over de natuur, die verantwoordelijk is voor de vernietiging van diezelfde natuur. De auteur stelt de vraag of er in het christendom ook ontwikkelingen zijn die aan een oplossing van de uitbuiting van de aarde kunnen bijdragen en geeft daar een positief antwoord op.

Kring 3 geeft een drietal bronnen in de islamitische traditie met daarin drie houdingen/waarschuwingen/aanbevelingen hoe in de praktijk van vandaag om te gaan met water.

Kring 4 schetst diverse verschijningsvormen van water in onze werkelijkheid en stelt de vraag welke betekenis deze vormen hebben voor ons samenleven.

Kring 5 verkent de relatie tussen water en schuld aan de hand van het werk van videokunstenaar Guido van der Werve en de auteur komt tot een verrassende conclusie.

In kring 6 komt schrijver/ontdekkingsreiziger Arita Baaijens aan het woord. Zij voert een pleidooi om water (de zee) zelf aan het woord te laten komen. Een gesprek over taal en het verwilderen van die taal.

De foto’s in dit nummer zijn gemaakt door Ariëla Legman.

Namens de redactie,

Niek de Wilde