De Tora schrijft zeven dagen Pesach voor. De eerste dag is een jomtov, een feestdag met werkonthouding op de vooravond waarvan de rituele seidermaaltijd wordt genuttigd volgens de routebeschrijving van de Hagada. Ook de zevende dag is een jomtov met werkonthouding. Daartussen liggen de ‘halve feestdagen', waar het gist en dus ook het brood uit het huis verbannen blijft, maar wel werk mag worden gedaan, ze zijn chol ha-mo'eed. Zo geldt het in Israël nog steeds. Op die zevende dag, die dit jaar op vrijdag valt, wordt uit Sjemot/Exodus gelezen, het verhaal over hoe de Israëlieten aan de achtervolgende Farao ontkwamen, over hoe de Rietzee doortocht gaf en zich daarna sloot over het Egyptische leger, dat jammerlijk omkwam, waarna Mosjee zijn lofzang (sjirat ha-jam) zong en zijn zuster Mirjam de vrouwen in een reidans aanvoerde.

In de diaspora is er een achtste dag Pesach bijgekomen, gedaan voor de zekerheid, wat verband houdt met het vroeger bestaande probleem om de juiste tijden van het feest uit Israël over grote afstanden (bijv. met boodschappers) exact naar de diasporalanden over te brengen. In moderne tijden met betere verbindingen hebben vele liberale gemeenschappen deze achtste dag weer geschrapt. In feite zou dan op aanstaande sjabbat, waarop dit jaar deze achtste dag valt, dus gewoon, zoals in Israël wordt gedaan, de parasja Acharee Mot moeten worden gelezen.
Niettemin wijst de door de LJG gepubliceerde lijst wel een speciale lezing voor deze sjabbat annex achtste dag aan uit Devariem/Deuteronomium 15:12 - 16:1 – 20, welke handelt over de zevenjaarlijkse kwijtschelding van schulden, de genereuze behandeling van armen, de vrijlating van Hebreeuwse slaven na zes jaar trouwe dienst, het offeren van de eerstgeborenen van het vee bij de tabernakel; men leest hoe de zogenoemde pelgrimsfeesten worden omschreven, Pesach met zijn voorschriften inclusief de telling van de vijftig dagen daarna (de zgn. Omertelling), en ook Sjavoe'ot (Wekenfeest) en Soekot (Loofhuttenfeest). De lezing besluit met het gebod rechters aan te stellen en het recht niet te buigen. De haftara (lezing uit de Nevi'íem , Profeten) is het beroemde visioen van Jechezkel in hfdst. 37 over de dorre beenderen die weer levende lichamen worden, een visioen over de herrijzenis van Israël.