In dit boek gaat Marcus van Loopik in op het paradoxale karakter van Chanoeka. Dit feest herinnert aan donkere tijden en aan gewapende strijd, maar tegelijkertijd aan licht en verlangen naar vrede. Deze spanning tussen de tegengestelde kanten van Chanoeka licht de schrijver op verhelderende wijze toe met een kleurige verscheidenheid aan beschouwingen, rabbijnse exegese, chassidische en andere verhalen, gedichten en afbeeldingen. Naar voren komt hoe het religieuze volksgeheugen op poëtische wijze historische ervaringen vasthoudt en doorgeeft in ‘wonderverhalen’. Van Loopik laat zien dat zulke verhalen een eigen waarheid bezitten, zelfs voor de ‘ongelovige’. Gericht op het stimuleren van verbondenheid in een verdeelde samenleving laat Van Loopik zien hoe Joden, Christenen en Moslims elkaar kunnen vinden. De symboliek van het licht als goddelijke eigenschap en menselijke opdracht delen zij met elkaar. In soms verrassend verwante religieuze teksten wordt hun gemeenschappelijk erfgoed onder de aandacht gebracht.