Het zijn geen aangename tijden. Oorlog maakt het lelijkste in de mens los. Om die reden hebben juristen het oorlogsrecht uitgevonden. Zelfs in oorlogen moet je je zo menselijk mogelijk gedragen. Mission impossible?
Er zijn partijen in oorlogen die zich amper iets aantrekken van oorlogsrecht. Dat is iets voor de andere partij. Die moet met één hand op de rug gebonden vechten vanwege het oorlogsrecht. Het wordt natuurlijk nog erger als beide partijen het oorlogsrecht aan hun laars lappen.
Als het eenmaal oorlog is, raakt nog wel eens uit het zicht wáárom het eigenlijk oorlog is. Journalisten doen hun best, of zouden het moeten doen, om dat soort achtergronden te geven bij het nieuws. Wat gebeurt er en waarom? De meest makkelijke vorm van journalistiek is die waarbij beide partijen voluit aan het woord worden gelaten zonder enige tussenkomst. Dat leidt al gauw tot verwarring bij de kijker, luisteraar of lezer want de één zegt dit en de ander zegt het tegenovergestelde. Wat is waar? Of zitten beide partijen te liegen?
Goede journalisten proberen zoveel mogelijk feiten van meningen, standpunten te scheiden. Het is onvermijdelijk dat een journalist ook een mening heeft. Doch als die te veel doorklinkt in de berichtgeving dan is de journalist fout bezig. Dan wordt een journalist een actievoerder die het opneemt voor de één tegen de ander.
Voor een neutrale kijker is het nieuws doorgaans minder ingrijpend dan voor iemand die zich verbonden voelt met één van de oorlogspartijen. Wat je nu ziet is dat moslims en links Nederland kiezen voor de Palestijnen, Joden en rechts voor Israël. Joden hebben vaak familie of vrienden in het Joodse land. Voor niet-Joodse en veel islamitische Nederlanders geldt dat niet, tenzij zij Palestijnen zijn (er zijn overigens ook christelijke Palestijnen).
Joden in Nederland zijn doorgaans geen Israëlisch staatsburger. Zij hebben niet automatisch een Israëlisch paspoort. Zij doen niet mee aan de verkiezingen in Israël en in die zin zijn ze niet verantwoordelijk voor de Israëlische politiek. Ze kunnen zich wel sterk verbonden voelen met het land plus de politiek daar en daarom voor links, midden of rechts zijn.
In de Palestijnse gebieden (de Westoever en Gaza) worden geen verkiezingen (meer) gehouden. Als het wel zou gebeuren wie zou dan de grootste worden? De islamisten van Hamas of Abbas met zijn corrupte Palestijnse Autoriteit?
Wat opvalt is dat er eigenlijk louter despoten aan de macht zijn in de Arabische wereld. Die proberen de islamisten te beteugelen. Als die het voor het zeggen krijgen al dan niet via verkiezingen dan is het gedaan met allerlei vrijheden. Dan treedt de sharia in werking en dat heeft ingrijpende gevolgen voor bijvoorbeeld vrouwen of seksuele en andere minderheden.
Joden hebben lang in tal van Arabische landen gewoond. Vaak zelfs voor de komst van de islam. Na de oprichting van de staat Israël zijn veel, haast alle Joden uit Arabische landen vertrokken. Zegt dat iets?
Oorlogen zijn afschuwelijk. Mensen gaan bij bosjes dood of lijden als ze het overleven intens door het oorlogsgeweld. Zou het ook anders kunnen? Is vreedzaam naast elkaar leven niet veel beter? Waarom moet de ander dood? Is dat echt nodig om je leven te kunnen leiden volgens jouw heilige regels? Waarom kun je in de ander geen mens zien zoals jijzelf er één bent? Hoever ben je heen als je bereid bent om je medemens genadeloos af te slachten, terwijl jezelf of je gezin niet zo gemarteld of vermoord zou willen worden? Waar zit de kortsluiting in je hoofd? Denk je echt dat je Opperwezen je dat heeft opgedragen?
